Page 94 - Konsument w swiecie cyfrowym

Konsument wobec wyzwań współczesności. Aspekty prawa materialnego i procesowego”, Szczecin 16 kwietnia 2015 r.

Różnice pomiędzy art. 34 (1) dyrektywy 2002/22/WE a art. 109 ust. 1 p.t. widać też w określeniu
drugiej strony sporu, który może zostać poddany rozstrzygnięciu w trybie mediacji. W przepisach
dyrektywy jest bowiem mowa o przedsiębiorstwach udostępniających sieci lub usługi łączności
elektronicznej. W przypadku p.t. natomiast mowa jest o dostawcy publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych. Publicznie dostępna usługa telekomunikacyjna to usługa polegająca głów-
nie na przekazywaniu sygnałów w sieci telekomunikacyjnej (art. 2 pkt 48 p.t.), która jest dostępna
dla ogółu użytkowników (art. 2 pkt 31 p.t), a zatem dla wszystkich podmiotów korzystających z ta-
kiej usługi lub żądających jej świadczenia (art. 2 pkt 49 p.t.). Jak się przy tym wyjaśnia w doktry-
nie pojęcie dostępności usługi „(…) odnosi się do aspektu formalnego, związanego z prawnymi
możliwościami zawarcia umowy o korzystanie z usługi przez potencjalnego użytkownika. Pojęcie
dostępności odnosi się zatem do prawnego ograniczenia przez usługodawcę kręgu użytkowników,
którzy mogą żądać świadczenia takiej usługi”10. Dostawca takiej usługi jest natomiast przedsię-
biorcą telekomunikacyjnym, czyli przedsiębiorcą lub innym podmiotem uprawnionym do wyko-
nywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych przepisów. Wykonuje on działalność
gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych (art. 2 pkt 27 p.t.). W doktry-
nie wyjaśnia się, że dostawca usług jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, który świadczy usłu-
gi telekomunikacyjne wykorzystując własną lub należącą do innego operatora sieć telekomunika-
cyjną oraz dostarcza udogodnienia towarzyszące, a także odsprzedaje usługi telekomunikacyjne
zakupione u innego dostawcy usług telekomunikacyjnych11.

Pisząc o różnicach pomiędzy regulacją unijną a polskim prawem telekomunikacyjnym warto
też zwrócić uwagę na inne niż w dyrektywie 2002/22/WE przedmiotowe zakreślenie sporów, do
których mają zastosowanie przepisy art. 109 p.t. dotyczące mediacji. W art. 34 (1) dyrektywy
2002/22/WE wskazano bowiem, że chodzi o spory, które powstały w zakresie stosowania tej dy-
rektywy i są związane z warunkami lub wykonywaniem umów dotyczących udostępniania sieci
lub usług łączności elektronicznej. Stosownie do p.t. natomiast postępowanie mediacyjne może
zostać wszczęte w celu rozstrzygnięcia sporu cywilnoprawnego. Pojęcie sporu czy sprawy spornej
wiele razy pojawia się w przepisach p.t.12, przy czym ustawodawca nie nadał tym określeniom
szczególnego znaczenia, które miałoby zastosowanie w świetle przepisów tej ustawy. Spór cywil-
noprawny, o którym mowa w art. 109 ust. 1 p.t. można więc zdefiniować jako rozbieżność stano-
wisk pomiędzy konsumentem a dostawcą usługi telekomunikacyjnej. Pojęcie sporu cywilnopraw-
nego zaś wiąże się z pojęciem sprawy cywilnej. Sprawę cywilną można definiować w sposób ma-
terialno-prawny i formalnoprawny. W ujęciu materialno-prawnym pojęcie sprawy cywilnej należy
odnieść do istoty stosunku prawnego wiążącego strony sporu. Definicję sprawy cywilnej w ujęciu
materialno-prawnym zawarto w art. 1 k.p.c.13 wskazując w nim, że obejmuje ona sprawy ze sto-
sunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również
sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz inne sprawy, do których przepisy k.p.c. stosuje się
z mocy ustaw szczególnych. W tym ujęciu sprawą cywilną jest sprawa, której istota wskazuje na
jej cywilny charakter, czyli wynikająca z ekwiwalentnego i równorzędnego stosunku prawnego14.
Formalnoprawne ujęcie sprawy cywilnej wiąże się z trybem postępowania w ramach, którego jest
ona rozpoznawana15. Tu również należy się odwołać do art. 1 k.p.c., w którym wymieniono sprawy
nie będące ze swojej istoty sprawami cywilnymi, ale uznanymi za takie przez ustawodawcę, który
nakazał stosować do ich rozstrzygnięcia przepisy k.p.c. Dana sprawa staje się więc sprawą cywilną

10 S. Piątek, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Warszawa 2013, dostępny na www.sip.legalis.pl, s. 27.
11 K. Kawałek, M. Rogalski, Prawo, s. 64.
12 Np. art. 206 ust. 2 p.t.
13 Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, tekst jedn. Dz.U. 2014 nr 0 poz. 101 (dalej: k.p.c.).
14 A. Wilczyńska, Sprawa z zakresu administracji publicznej na tle pojęć sprawy administracyjnej i sprawy cywilnej
– zagadnienia teoretyczno prawne, Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego, Nr 5/2008, s. 73-74.
15 Ibidem, s. 79 i n.

94