Page 97 - Konsument w swiecie cyfrowym

Konsument wobec wyzwań współczesności. Aspekty prawa materialnego i procesowego”, Szczecin 16 kwietnia 2015 r.

zumienie się i znalezienie rozwiązania27. Wskazując na istotną rolę mediatora często podnosi się,
że brak jego odpowiedniego autorytetu może przesądzić o niepowodzeniu mediacji i odwołaniu się
przez strony sporu do sądu28. W przypadku omawianego tu postępowania rolę mediatora pełni pod-
miot o szczególnym statusie – Prezes UKE. Bez wątpienia organ ten cieszy się dużym szacunkiem
ze względu na swoją wiedzę specjalistyczną oraz rolę jaką pełni w sektorze telekomunikacyjnym.
Trzeba jednak pamiętać o tym, że wprawdzie występuje on w tym postępowaniu jako organ admi-
nistracji, ale przede wszystkim jako mediator, a więc nie może dysponować władczymi formami
działania typowymi dla organu regulacyjnego uregulowanymi w p.t.29.

Choć w doktrynie prawa telekomunikacyjnego przeważa stanowisko popierające powierzenie
funkcji mediatora Prezesowi UKE30, można też spotkać odmienne opinie. Takie rozwiązanie kry-
tykuje na przykład K. Flaga-Gieruszyńska, która podnosi, że pełnienie przez organ administracji
roli mediatora jest sprzeczne z zasadą autonomii woli stron odnośnie do jego wyboru. Według niej
„niewątpliwym minusem tak skonstruowanego postępowania jest jego scentralizowany charakter, co
utrudnia jego wykorzystanie w drobnych sprawach konsumenckich”31. Tak radykalne stanowisko nie
wydaje się przekonujące. Trzeba bowiem podkreślić, że postępowanie mediacyjne jest szczególne,
oparte na dobrowolnym udziale stron danego konfliktu oraz cechujące się dużą elastycznością pro-
cedur, a także jak się wydaje, wyborze osoby mediatora. Postępowanie toczące się przed Prezesem
UKE jest zaś wyłącznie pewną opcją, z której konsument oraz przedsiębiorca telekomunikacyjny
mogą skorzystać. Przepisy p.t. bowiem nie stoją na przeszkodzie wyborowi przez wskazane podmio-
ty innego mediatora, nie będącego organem administracji i wzięciu udziału w postępowaniu media-
cyjnym, które toczy się według innych zasad niż określone w p.t.

Należy zwrócić uwagę, że stosownie do §43 ust. 1 pkt 9 reg.org.32 postępowanie mediacyjne,
o którym tu mowa w imieniu Prezesa UKE prowadzą delegatury UKE właściwe terytorialnie dla
miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Jak podkreśla B. Piwowarska przyjęcie takiego rozwiąza-
nia sprzyja szybkiemu prowadzeniu postępowań mediacyjnych, a także ułatwia współpracę UKE
z organami odpowiedzialnymi za ochronę konsumentów na szczeblu lokalnym33. Zgodnie z §3
ust. 1 reg.org. tych delegatur jest 15 i są one umiejscowione w następujących miastach: Wrocła-
wiu, Bydgoszczy, Lublinie, Zielonej Górze, Łodzi, Krakowie, Opolu, Rzeszowie, Białymstoku,
Gdyni, Siemianowicach Śląskich, Kielcach, Olsztynie, Poznaniu, Szczecinie. Dla konsumentów
zamieszkałych na terenie województwa mazowieckiego właściwy do prowadzenia postępowania
mediacyjnego jest Departament Detalicznego Rynku Telekomunikacyjnego UKE (§30 ust. 1 pkt 7c
reg.org.). Ten ostatni nadzoruje również prowadzenie postępowań mediacyjnych przez delegatury
UKE i może „przejąć” postępowanie mediacyjne od każdej z nich w uzasadnionych przypadkach
(§30 ust. 1 pkt 8 reg.org.). Stosownie do proced. med. w praktyce mediację prowadzi wyznaczony
pracownik UKE (pkt 5).

Podobnie jak dyrektywa 2002/22/WE przepisy p.t. nie regulują szczegółowych zasad prowa-
dzenia postępowania mediacyjnego. Stosownie do poglądów przeważających w literaturze praw-
niczej nie mają tu zastosowania przepisy k.p.a.34, chociaż postępowanie to jest prowadzone przez

27 M. H. Kurtasz, A. Marek, K. Mularczyk, Postępowanie, s. 28.
28 O tej wadzie mediacji piszą np. M. H. Kurtasz, A. Marek, K. Mularczyk, Postępowanie, s. 35, 37.
29 Zob. jednak odmienne stanowisko P. Bieś-Srokosz, Organ administracji publicznej jako mediator. Postępowanie
mediacyjne prowadzone przed Wojewódzkim Inspektorem Inspekcji Handlowej oraz Prezesem Urzędu Komunikacji
Elektronicznej, Zeszyty Naukowe Instytutu Administracji AJD w Częstochowie nr 2(6)/2012, s. 55.
30 Np. K. Kawałek, M. Rogalski, Prawo, s. 656; A. Krasuski, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Warszawa 2010, s. 432.
31 K. Flaga-Gieruszyńska, Pozasądowe sposoby rozwiązywania sporów z udziałem konsumentów na rynku usług teleko-
munikacyjnych, (w): H. Babis, K. Flaga-Gieruszyńska (red.), Rynek usług telekomunikacyjnych, Warszawa 2011, s. 307.
32 Zarządzenie Nr 14 Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 16 lipca 2010 r. w sprawie nadania regulami-
nu organizacyjnego Urzędowi Komunikacji Elektronicznej, https://www.uke.gov.pl/files/?id_plik=17026 (dostęp w dniu
28 lipca 2015 r.), (dalej: reg.org.)
33 Polityka ochrony konsumentów i polityka konkurencji – razem czy osobno, Warszawa 2006, s. 84.
34 Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, tekst jedn. Dz.U. 2013 nr 0 poz. 267 (dalej:
k.p.a.).

97