Page 99 - Konsument w swiecie cyfrowym
P. 99
Konsument wobec wyzwań współczesności. Aspekty prawa materialnego i procesowego”, Szczecin 16 kwietnia 2015 r.
kwestia niekompletności wniosku o wszczęcie postępowania mediacyjnego nie została uregulowa-
na w przepisach p.t., ale odnosi się do niej Prezes UKE na stronie Centrum Informacji Konsumen-
ckiej UKE. Wskazuje on tam, że w razie, gdy wniosek konsumenta jest niekompletny wówczas
Prezes UKE wezwie go do jego uzupełnienia. Nie wskazuje tam wszakże konsekwencji prawnych
bezczynności konsumenta w tym względzie. Takie wskazówki znajdują się jednak w proced.med.
Stosownie do nich wniosek, którego wnioskodawca nie uzupełnił w terminie 7 dni roboczych od
dnia doręczenia mu wezwania do jego uzupełnienia, pozostawia się bez rozpoznania. Czyni się to
pozostawiając w aktach sprawy odpowiednią notatkę (pkt 5).
Prezes UKE nie może stronom narzucić określonego rozstrzygnięcia, które byłoby dla nich wią-
żące. Jego rola, choć zakreślona przez ustawodawcę w szczególny sposób, jest ograniczona do
zapoznania dostawcy usług telekomunikacyjnych z roszczeniem konsumenta, przedstawienia stro-
nom sporu przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie oraz ewentualnie do sformułowa-
nia propozycji polubownego zakończenia sporu (art. 109 ust. 3 p.t.). Jak się podkreśla w doktrynie
„(…) zadaniem Prezesa UKE jest przedstawienie własnej oceny zasadności roszczenia, opartej na
przepisach prawa. Celem tego działania jest wskazanie stronom, czy nastąpiło naruszenie upraw-
nień lub obowiązków cywilnoprawnych stron oraz jakie mogą być konsekwencje tych naruszeń”.
Prezes UKE, w zależności od oceny sprawy i potrzeby ochrony interesu konsumenta, może uczest-
niczyć w negocjacjach stron co do sposobu polubownego zakończenia sprawy, ale może też ogra-
niczyć się do wykonania zadań nałożonych na niego przez ustawodawcę43.
Analiza proced.med. prowadzi do wniosku, że Prezes UKE pełni powierzoną mu rolę mediato-
ra w dość szczególny sposób w pewnym zakresie odbiegający od opisywanych w literaturze zasad
prowadzenia mediacji44. Po otrzymaniu wniosku o rozpoczęcie mediacji spełniającego wszystkie
warunki formalne wszczyna postępowanie w ramach, którego występuje do dostawcy publicznie do-
stępnych usług telekomunikacyjnych. W piśmie tym oprócz przedstawienia stanowiska konsumenta
prezentuje też swoją ocenę zaistniałej sytuacji, np. odnosi się do odpowiedzialności przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego oraz wskazuje czy ma on rację w sporze z konsumentem. Po otrzymaniu odpo-
wiedzi od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w zależności od jej treści, lub w razie jej nieotrzy-
mania, kierowane jest pismo do konsumenta, będącego wnioskodawcą w danej sprawie. W razie, gdy
przedsiębiorca zaproponuje ugodowe zakończenie sporu propozycja ugody jest przedstawiana kon-
sumentowi. W razie zaś braku odpowiedzi albo odmowy przystąpienia do mediacji konsument jest
informowany o odstąpieniu Prezesa UKE od postępowania mediacyjnego. W piśmie informującym
wnioskodawcę o odstąpieniu od postępowania mediacyjnego Prezes UKE również dokonuje oceny
zasadności roszczeń konsumenta jednocześnie wskazując, że może on ich dochodzić w postępowa-
niu przed sądem polubownym albo powszechnym.
Można mieć wątpliwości czy przytoczone wyżej przepisy p.t. oraz praktyka ich stosowania
przez Prezesa UKE są zgodne z ideą mediacji, której celem nie jest wskazywanie, która ze stron
naruszyła prawo, ale raczej dążenie do osiągnięcia przez nie porozumienia. Mowa tu oczywiście,
jak się wskazuje w literaturze prawniczej, o modelu mediacji klasycznej (czystej). Wyróżnia się
bowiem także mediację merytoryczną sprowadzającą się do formułowania przez mediatora posia-
dającego fachową wiedzę i odpowiednie doświadczenie własnych ocen i wskazówek dotyczących
załatwienia sprawy45. Ze względu na specyficzne zadania, które ustawodawca nałożył na Prezesa
UKE w ramach postępowania mediacyjnego można spotkać opinie, że organ ten pełni raczej rolę
koncyliatora, niż mediatora46. Z tym jednak nie można się w zupełności zgodzić chociażby ze
względu na podkreślaną w doktrynie rolę koncyliatora, którą jest „(…) przedstawienie – w następ-
43 S. Piątek, Prawo, s. 2.
44 Np. S. Tusznio, M. Wojtkowiak, Mediacje i negocjacje jako formy rozwiązywania konfliktu, Kielce 2004; C.W.
Moore, Mediacje – praktyczne strategie rozwiązywania konfliktów, Warszawa 2009, s. 80 i n.
45 Z. Kmieciak, Mediacja i koncyliacja w prawie administracyjnym, Kraków 2004, s. 29. Zob. też na temat wyróżnie-
nia mediacji facyliatywnej i ewaluatywnej w E. Gmurzyńska, Rodzaje mediacji, (w): L. Mazowiecka (red.), Mediacja,
Warszawa 2009, s. 303-306.
46 A.M. Arkuszewska, Mediacja, s. 14.
99