Page 47 - Konsument w swiecie cyfrowym

Konferencja „Konsument w świecie cyfrowym”, Wrocław 25 marca 2015 r.

2. Zakres obowiązku informacyjnego

Katalog informacji wymaganych przez art. 12 u.p.k. przy umowach zawieranych w sytuacjach nie-
typowych jest istotnie rozbudowany w porównaniu do art. 8 u.p.k., regulującego informacje, które
muszą być przekazane konsumentowi przez przedsiębiorcę w sytuacjach typowych. Obejmuje nie
9, lecz aż 21 punktów. Część z informacji wymaganych art. 12 ust. 1 u.p.k. pokrywa się jednak z da-
nymi wymaganymi przez art. 8 u.p.k. Informacje dotyczące głównych cech świadczenia, sposobie
i terminie spełnienia świadczenia czy dane identyfikujące przedsiębiorcę są bowiem niezbędne bez
względu na sposób zawarcia umowy. Dodatkowych 12 punktów jest skutkiem wskazanej powyżej
potrzeby szczególnej ochrony konsumenta zawierającego umowę w sytuacji nietypowej, wynika-
jącej zwłaszcza z istotnego dysparytatu informacyjnego, charakterystycznego przede wszystkich
dla umów zawieranych na odległość, w tym w świecie cyfrowym.

Obowiązek wynikający z art. 12 u.p.k. ma charakter bezwzględny. Przedsiębiorca musi przeka-
zać informacje najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową. Oma-
wiany przepis nie wyłącza obowiązku przekazania informacji konsumentowi w przypadku, gdy
informacje te wynikają z okoliczności, jak to czyni art. 8 u.p.k. w stosunku do umów zawieranych
w sytuacjach typowych. Takie uregulowanie można uzasadnić specyfiką zawierania umów w sy-
tuacjach nietypowych, gdzie zwykle okoliczności nie pozwalają na identyfikację danych objętych
obowiązkiem informacyjnym.

Na mocy art. 12 ust. 1 u.p.k. przedsiębiorca ma wskazać konsumentowi zawierającemu umowę
w sytuacji nietypowej: główne cechy świadczenia (art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.k.), dane identyfikujące
przedsiębiorcę (art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.k.), dane umożliwiające kontakt z przedsiębiorcą (art. 12 ust.
1 pkt 3 u.p.k.) oraz dane umożliwiające złożenie reklamacji (art. 12 ust. 1 pkt 4 u.p.k.), łączną cenę
lub wynagrodzenie oraz inne koszty (art. 12 ust. 1 pkt 5 u.p.k.), w tym koszty korzystania ze środka
porozumiewania się na odległość w celu zawarcia umowy (art. 12 ust. 1 pkt 6 u.p.k.), sposób i termin
zapłaty (art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.k.), sposób i termin spełnienia świadczenia oraz stosowaną procedurę
reklamacji (art. 12 ust. 1 pkt 8 u.p.k.), zasady odstąpienia od umowy (art. 12 ust. 1 pkt 9–12 u.p.k.),
informację o obowiązku dostarczenia rzeczy bez wad (art. 12 ust. 1 pkt 13 u.p.k.), ewentualne gwa-
rancje i usługi posprzedażne (art. 12 ust. 1 pkt 14 u.p.k.), informację o kodeksie dobrych praktyk (art.
12 ust. 1 pkt 15 u.p.k.), czas trwania umowy (art. 12 ust. 1 pkt 16 i 17 u.p.k.), wysokość i sposób
złożenia kaucji przez konsumenta (art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.k.), funkcjonalność i interoperacyjność tre-
ści cyfrowych (art. 12 ust. 1 pkt 19 i 20 u.p.k.) oraz możliwość i zasady korzystania z pozasądowych
sposobów rozpatrywania reklamacji i dochodzenia roszczeń (art. 12 ust. 1 pkt 21 u.p.k.).

Katalog informacji z art. 12 ust. 1 u.p.k. jest zasadniczo zamknięty. Zgodnie jednak z art. 6 ust.
8 dyrektywy 2011/83/UE, transponowanym w art. 26 u.p.k., przewidziane obowiązki uzupełniać
mają wymogi informacyjne zawarte w dyrektywie 2006/123/WE dotyczącej usług na rynku we-
wnętrznym, wdrażanej ustawą z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczy-
pospolitej Polskiej oraz w dyrektywie 2000/31/WE o handlu elektronicznym10, wdrażaną ustawą
z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną11. Ponadto art. 3 ust. 2 dyrektywy
2011/83/UE stanowi, że w przypadku kolizji jakiegokolwiek przepisu dyrektywy w sprawie praw
konsumenta z przepisem innego aktu prawnego regulującego poszczególne sektory, pierwszeństwo
ma przepis tego innego aktu prawnego. Zakres obowiązków informacyjnych, do których realizacji
zobowiązani są przedsiębiorcy, może być więc w konkretnym przypadku szerszy niż wynikający

Dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku we-
wnętrznym, Dz. Urz. UE L 376 z 27.12.2006, s. 36.

Dz. U. Nr 47, poz. 278, z późn. zm.
10 Dyrektywa 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów
prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrzne-
go (dyrektywa o handlu elektronicznym), Dz. Urz. WE L 178 z 17.07.2000, s. 1; Polskie wydanie specjalne Dz. Urz. UE
z 2004 r., rozdz. 13, t. 25, s. 399.
11 Dz. U. z 2013 r., poz. 1422.

47