Page 45 - Konsument w swiecie cyfrowym

Konferencja „Konsument w świecie cyfrowym”, Wrocław 25 marca 2015 r.

Dominik Lubasz, Monika Namysłowska

Kancelaria Radców Prawnych - Lubasz i Wspólnicy

Nowa regulacja obowiązków informacyjnych
przedsiębiorcy wobec konsumenta w świecie
cyfrowym

I. Wprowadzenie

Uregulowanie obowiązków informacyjnych przedsiębiorców wobec konsumentów uległo istotnej
modyfikacji wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta, której
uchwalenie wynikało z konieczności implementacji do polskiego systemu prawnego dyrektywy
2011/83/UE w sprawie praw konsumentów. Reżimem nowej ustawy objęte zostały stosunki jed-
nostronnie profesjonalne, a więc relacje między przedsiębiorcami a konsumentami (B2C), a w ich
ramach obowiązki przedsiębiorcy zawierającego wszelkiego rodzaju umowy z konsumentami
– zarówno umowy zawierane w warunkach typowych, jak i nietypowych, tj. umowy na odległość
i poza lokalem przedsiębiorstwa, czyli m.in. również umowy zawierane on-line. Ustawa dzieli
zatem także obowiązki informacyjne przedsiębiorcy na obowiązki w umowach innych niż umowy
zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość, które uregulowane są w jej rozdziale
2 (art. 8–11), oraz obowiązki przedsiębiorcy w umowach zawieranych poza lokalem przedsiębior-
stwa lub na odległość, objęte rozdziałem 3 (art. 12–26).

Regulacja ogólnych obowiązków informacyjnych przedsiębiorców dla umów B2C zawieranych
w sytuacjach nietypowych z art. 12 u.p.k. nie jest, inaczej niż w przypadku materii objętej art. 8
u.p.k., nowością legislacyjną. Ustawa o prawach konsumenta zastępuje bowiem ustawę o ochronie
niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt
niebezpieczny, w której to ustawie znajdowały się odrębne katalogi informacji wymaganych przy

dr Dominik Lubasz – partner zarządzający w Kancelarii Lubasz i Wspólnicy – Kancelaria Radców Prawnych, Eks-
pert Stowarzyszenia Konsumentów Polskich ds. handlu elektronicznego. Członek Rady Programowej Centrum Ochrony
Danych Osobowych i Zarządzania Informacją przy WPiA UŁ. Dr hab. Monika Namysłowska – adiunkt w Katedrze
Europejskiego Prawa Gospodarczego WPiA UŁ. Partner w Kancelarii Radców Prawnych - Lubasz i Wspólnicy.

Dz. U. z 2014 r. poz. 827.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsu-
mentów, zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz
uchylająca dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, Dz. Urz. UE L 304
z 22.11.2011, s. 64.
Ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrzą-
dzoną przez produkt niebezpieczny (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1225) – akt nieobowiązujący. Ustawa implemen-
towała do polskiego porządku prawnego dyrektywę dyrektywę Rady z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie ochrony kon-
sumentów w odniesieniu do umów zawartych poza lokalem przedsiębiorstwa (Dz. Urz. WE L 372 z 31.12.1985, s. 31;
Polskie wydanie specjalne Dz. Urz. UE z 2004 r., rozdz. 15, t. 1, s. 262) i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość (Dz. Urz.

45